Burn-out is een term die in het bedrijfsleven is ontstaan. Medewerkers pakken alles aan, gaan maar door, raken overbelast, worden cynisch en opstandig, met als klap op de vuurpijl een totale instorting. Afgebrand. En het lijkt wel besmettelijk; Het Nationaal Centrum Preventie Stress en Burn-out (NCPSB) heeft in 2019 een testonderzoek uitgevoerd waarin bleek dat 17% van de beroepskrachten verschijnselen had van een aankomende burn-out. Een herhaling van het onderzoek in 2020 was dit percentage gestegen naar 56%!

De definitie van de burn-out vereniging (ja deze bestaat echt) luidt: “Burn-out is een toestand (of dreiging) van emotionele uitputting naar aanleiding van menselijke relaties”. De meest gekozen begeleiding van burn-out is vooral gericht op aan het leren grenzen bewaken en ‘leren nee zeggen’. Maar is dat niet een vreemde aanpak?

Zoals gezegd is de oorzaak emotioneel uitgeput raken in intermenselijke relaties. Het zijn over het algemeen mensen, met een groot arbeidsethos, niet zelden perfectionistisch en aanpakkers. Kortom de ideale medewerker. Het is niet voor niets dat ik ze medewerkers noem, omdat burn-out vaak een sterke relatie heeft met werk. In het weekend laden mensen zich op, om vervolgens zondagavond als een berg op te zien tegen de volgende werkweek. Tot dat het niet meer gaat.

Wat is nu de achterliggend reden van dit gedrag? Vanuit haptonomisch oogpunt zie ik vaak een verstoorde balans tussen doen en zijn. In relatie met anderen zie je een grote gerichtheid op de ander. Op zoek naar bevestiging in doen en presteren. Vaak is dit gedrag al heel vroeg aangeleerd: “Als je zo doet ben je lief”. Als je dit hebt ervaren in je opgroeien of in latere relaties met de mensen om hen heen ontwikkelt zich een verminderd basaal vertrouwen in eigen menselijke competenties. Dit verminderd vertrouwen kan leiden tot het grondpatroon dat de bewegingen met name naar de ander gericht zijn (doen), terwijl de voeling/verbinding met zichzelf, de bewegingen naar binnen (voelen) minder aanwezig zijn. Je kwaliteit wordt goed kunnen aanpassen en zorgen voor de ander. De keerzijde is dat je jezelf kwijt raakt en niet meer weet wie je bent.

Daarom is de kern van mijn haptonomische insteek de verbinding (weer) ervaren met jezelf in relatie tot de ander(en).

Samen (weer) meer jezelf.

Wil je meer informatie, neem contact met me op.